5 «Яффа шахарда мен тилек эте тургъанымлай, кёлюм кётюрюлюп, бир кёрюнюу кёрдюм. Уллу жабыугъа ушаш бир зат, тёрт мюйюшюнден асылып кёкден энип мени къатыма тюшдю.
Мен, Иерусалимге къайтып, табыныучу юйде тилек этген заманымда уа, манга кёрюнюу кёрюнюп,
Дамаскда Ханания атлы бир сохта бар эди; Раббий анга кёрюнюу кёргюзтюп: «Ханания!» – дегенди. Ол да: «Менме, Раббий», – дегенди.
Яффада, Табита атлы бир сохта тиширыу бар эди. Аны атыны магъанасы маралды. Ол кёп хайыр иш этген эм кёп садакъа берген тиширыу эди.
Лод Яффагъа жууукъ эди, ол себепден сохтала, Петерни анда болгъанын эшитип, анга эки адам ийип, Петер мычымай алагъа келирин тиледиле.
Бу иш битеу Яффагъа белгили болду, анда кёпле Раббийге ийнандыла.