Ол себепден, ма, Мен сизге файгъамбарланы, акъылманланы, алимлени иеме; сиз аланы бир къауумларын ёлтюрлюксюз, къачха керликсиз, бир къауумларын а синагогаларыгъызда тюериксиз эм шахардан шахаргъа къууарыкъсыз;
Энди, зулмулукълада тургъан кезиуде да, жюз кере кёп юйле да, къарындашла да, эгечле да, атала да, анала да, сабийле да, жерле да, келлик ёмюрде уа ёмюрлюк жашау алмазлыкъ бир адам да жокъду.
Муну Мен сизге, сизни Менде жюрек ырахатлыгъыгъыз болсун деп айтханма. Бу дунияда азап чегериксиз; алай а таукел этигиз: Мен дунияны хорлагъанма!» – деди.
Аны къуйругъу кёкден жулдузланы ючден бирин алып кетип, аланы жерге атханды. Бу аждагъан, ол къозларыкъ къатынны къозлагъан заманында аны сабийин жутуп къояр ючюн, аны аллында тохтады.
Мен анга: «Жюйюсхан, сен билесе», – дедим. Ол да манга: «Была ол уллу азапдан келгенледиле; ала, Къозуну къаны бла кеслерини кийимлерин жуууп, аны бла кийимлерин акъ этгендиле;