16 Ол себепден биз, энди бир кишини да тыш сыфатына кёре танымайбыз. Масихни чархына кёре таныгъан эсек да, энди уа алай танымайбыз.
Менден эсе, атасын неда анасын бек сюйген адам Манга тийишли тюйюлдю; Менден эсе, жашын неда къызын бек сюйген адам Манга тийишли тюйюлдю;
Мен сизге фарыз этгенни толтура эсегиз, сиз Мени шуёхларымсыз.
Исса Анга: «Тиширыу, Манга бла санга не? Алыкъа Мени заманым келмегенди», – деди.
Жашау берген нюрдю; чарх бир файда этмейди. Мен сизге айтхан сёзле нюр эм жашаудула;
Сиз адамланы ёлчеую бла сюд этесиз, Мен бир кишиге да сюд этмейме.
Кёпле адам табийгъатлары бла махтаннганларына кёре, мен да махтанырыкъма.
Нек десегиз Масих Иссада не сюннетлиликни, не сюннетсизликни кючю жокъду, алай а кюч сюймеклик бла жюрюген иймандады.
Жангы адамлыкъда уа не грекли, не иудейли, не сюннетли, не сюннетсиз, варвар, скиф, къул, азат айырыу жокъду, алай а хар не жаны бла да хар неда Масихди.
Огъартындан келген акъылманлыгъ’а, бек алгъа тазады, андан сора жарашыулуду, адеплиди, тёзюмлюдю, мархаматдан бла ахшы ишледен толуду, жакъ басмайды эм кёзбаусузду.