Ол заманда Исса алагъа: «Энтда бир аз заманнга сизни бла жарыкъ барды; сизни къарангылыкъ басмаз ючюн, жарыкъ болгъан заманда жюрюгюз, къарангыда жюрюген а къайры баргъанын билмейди.
Мен аланы араларында, аллай ишлени бир киши да этмеген ишле этмесем эди, алагъа гюнях болмаз эди; энди уа кёрген да этгендиле эм Мени да, Мени Атамы да кёрюп болмай къалгъандыла.
Исса дагъыда халкъгъа сёлешди эм: «Мен дунияны жарыгъыма; Мени ызымдан келген адам, къарангыда жюрюрюк тюйюлдю, алай а анда жашауну жарыгъы боллукъду», – деди.
Ала Масихни азап чегеригин эм ёлгенледен биринчи болуп тиргизиллигин, иудей халкъгъа да, башха миллетлеге да жарыкъны билдирлигин айтхан эдиле», – деп сёлешди.
Алай а аланы акъыллары сокъур болгъанды. Нек десегиз бюгюннге дери да ала Эски Кесаматны окъугъан заманда, акъылларына ол жабыу жабылыпды; ол жабыуну уа Масих кетереди.
Биз а барыбыз да, кюзгюде кибик, ачыкъ бетли болуп, Раббийни аламатлыгъына къарап, Анга ушаш болур ючюн аламатлыкъны бир даражасындан бир даражасына тюрленебиз; бу да Раббийни Нюрюню юсю бла болады.
Бир заманлада сиз бу гюняхлада жашагъансыз, бу дунияны адети бла, хауада бийлик этген башчыны – Аллахха бойсунмаучу адамлада энди ишин этген нюрню – ызындан баргъансыз.
Аны себепли файгъамбарланы сёзлери бизге бегирек да къаты болгъанды; сиз да, жюреклеригизде танг жарып башлагъынчыгъа эм эрттен жулдуз чыкъгъынчыгъа дери, къарангы жерде жарытхан чыракъгъа ушагъан ол сёзлеге эс бёлгенигизни иги этесиз.
Къарындашын кёрюп болмагъан адам а къарангылыкъдады эм къарангыда жюрюйдю, къайры баргъанын да билмейди; нек десегиз къарангылыкъ аны кёзлерин сокъур этгенди.
Алай а аны юсюне жангы фарыз да жазама сизге. Муну хакъ керти болгъаны Масихде да, сизде да кёрюнеди. Нек десегиз къарангылыкъ кетеди, керти жарыгъ’а энди жарыйды.