Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Акъылманлыкъны уа биз тамамлыкъгъа жетишгенлени арасында билдиребиз, алай а билдиргенибиз бу ёмюрню кёпге бармазлыкъ башчыларыны акъылманлыкълары тюйюлдю.
Алай а аланы акъыллары сокъур болгъанды. Нек десегиз бюгюннге дери да ала Эски Кесаматны окъугъан заманда, акъылларына ол жабыу жабылыпды; ол жабыуну уа Масих кетереди.