12 Мынга кёре, бизде ёлюм, сизде уа жашау жюрюйдю.
Алай а мен бир затха да къайгъырмайма эм кеси жашаууму аямайма, мен ишими – Раббий Иссадан алгъан къуллугъуму, Аллахны шафауатыны юсюнден Хайыр Хапарны адамлагъа билдириу къуллугъуму – къууанч бла этип бошагъа эдим анса.
Биз Масих ючюн акъылсызбыз, сиз а Масихде акъыллысыз. Биз къарыусузбуз, сиз а кючлюсюз. Сиз махтаудасыз, биз а сансызлыкъдабыз.
Мен сизни жаныгъыз ючюн кеси затымы ыразы болуп жоярыкъма эм кесими аздырлыкъма. Сизни чексиз бек сюйгенимлей, сиз мени аз сюерге къалай болалырсыз?
Биз къарыусуз, сиз а кючлю болгъанда, биз къууанабыз эмда сиз тамамлы болур ючюн тилек этебиз.
Ол себепден, бизни ёллюк чархыбызда Иссаны жашауу ачыкъ кёрюнюр ючюн, биз саула Исса ючюн тохтаусуз ёлюмге бериле турабыз.
Алай а, Китапда: «Мен ийнаннганма эм аны себепли айтханма», – деп жазылгъаны кибик, ийманны ол нюрю бизде болуп, биз да ийнанабыз эм аны себепли айтабыз.
Биз сюймекликни не болгъанын Масих бизни ючюн Кесини жанын бергенинден ангылайбыз. Биз да къарындашларыбыз ючюн жаныбызны аямазгъа керекбиз.