24 Муну юсюнде башха магъана барды. Ол тиширыула эки кесаматны белгилейдиле. Бири Синай тауданды, къул боллукъ уланла туудурады; ол а Хажарды.
Бу, файгъамбарны юсю бла: «Оюм берген таурухла бла сёзюмю башларма; дуния жаратылгъандан жашырын тургъанны айтырма», – деп айтылгъан сёз толур ючюн болду.
Нек десегиз энтда къоркъуп жашарча сиз къул болур нюрню алмагъансыз, алай а уланлыкъны Нюрюн алгъансыз. Ол Нюр бла уа: «Абба, Ата!» – деп чакъырабыз.
Была бары да башхалагъа юлгю болур ючюн аланы башларына келгенди; жазылгъаны уа бизге, ахыргъы ёмюрлеге жетгенлеге акъыл юйретир ючюндю.
Эм барысы да бир нюр суусунну ичгендиле; нек десегиз артда келлик нюр ташдан ичгендиле, таш а Масих эди.
Ол себепден, Хажар Аравияда Синай тауну магъанасын кёргюзтеди эм эндиги Иерусалимге ушашды; нек десегиз ол кесини сабийлери бла къул болупду.
Биз да аны кибик, «сабийликде» болгъан заманыбызда, бу дунияны башланнгыч жорукъларына бойсунуп тургъанбыз.
Алай бла бизге Масих берген азатлыкъда туругъуз эм энтда жангыдан къул болууну боюнсасын боюнугъузгъа такъмагъыз.
Нек десегиз ол, ёлгенледен тиргизирге да Аллахны кючю жетерикди деп, ойлагъанды. Ол себепден, тюзюн айтханда, Исхакъны ёлюмден кери алгъанды.
Жангы кесаматны Келечиси Иссагъа эмда Абилни къанындан эсе игисин айтхан бюркюлген къаннга жууукълашхансыз.
Къойланы уллу Сюрюучюсю болгъан бизни Раббийибиз Масих Иссаны ёмюрлюк кесамат къаны бла ёлгенледен тиргизген, ырахатлыкъ бериучю Аллах а,
Исса алай бла эм иги кесаматны боюнуна алгъан Адам болуп къалгъанды.