Идоллагъа этилген къурманланы этлерини юсюнден биз билебиз; нек десегиз бизни барыбызны да билимибиз барды. Алай а билим адамны эсирик этеди, сюймеклиг’а нюр жанындан ёсдюреди.
Аллахны юйюню идолла бла бирге не келишиую барды? Нек десегиз сиз, жашау берген Аллахны юйюсюз: «Алада мекям салып, араларында жюрюрюкме. Мен аланы Аллахы боллукъма, ала да Мени халкъым боллукъдула, – деп Аллахны айтханы кибик.
Сора энди уа мен жашамайма, алай а менде Масих жашайды. Энди чархымда жашай эсем а, сора мени сюйюп, Кесин мени ючюн берген Аллахны Уланына ийнаныуум бла жашайма.
Биз да Аллахны бизге болгъан сюймеклигин билгенбиз эм ол сюймекликге ийнаннганбыз. Аллах сюймекликди, сюймекликде жашагъан адам Аллахда жашайды, Аллах да ол адамда жашайды.
Ма, эшикни къатында сюелип, аны къагъып турама: Мени ауазымы эшитип, эшигин ким ачса да, аны къатына кирликме эм аны бла, ол да Мени бла ушхууур ашарыкъбыз.