Мени бу къой орундан болмагъан башха къойларым да бардыла. Мен аланы да къой оруннга жыяргъа керекме, ала да Мени ауазыма тынгыларыкъдыла. Сора бир сюрюу, бир Сюрюучю боллукъду.
Муну Мен сизге, сизни Менде жюрек ырахатлыгъыгъыз болсун деп айтханма. Бу дунияда азап чегериксиз; алай а таукел этигиз: Мен дунияны хорлагъанма!» – деди.
Аны оноуунда битеу чарх, хар тюрлю жалгъагъан байламлыкъланы болушлугъу бла къуралып эм къошулуп, хар санны тап ишлеую бла ёсюм алады эм алай бла кесикесин сюймекликде ёсдюрюп кючлендиреди.
Алай бла Аны, къачны юсюнде тёгюлген къаныны болушлугъу бла, Аллах, кёкледегилени да, жердегилени да – барын да, Аны юсю бла Кеси бла жарашдырып, ырахатлыкъ бергенди.
Жангы адамлыкъда уа не грекли, не иудейли, не сюннетли, не сюннетсиз, варвар, скиф, къул, азат айырыу жокъду, алай а хар не жаны бла да хар неда Масихди.
Анга уа Ибрахим хар затындан зекят айырып бергенди. Мелкиседек бек алгъа атыны магъанасына кёре тюзлюкню патчахыды, андан сора да ол Салимни патчахы, алай демеклик ырахатлыкъны патчахыды.