Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Мени бу къой орундан болмагъан башха къойларым да бардыла. Мен аланы да къой оруннга жыяргъа керекме, ала да Мени ауазыма тынгыларыкъдыла. Сора бир сюрюу, бир Сюрюучю боллукъду.
Ала бир-бирлери бла келишмей кетип башлагъан заманда Пауул алагъа бу сёзню айтды: «Сыйлы Нюр, Иешая файгъамбарны юсю бла аталарыбызгъа былай тап айтханды:
Ол себепден Аллах, аллай бир кёп заман озгъандан сора, Дауутну юсю бла «бюгюн» деп айтып, дагъыда бир кюнню белгили этеди. Нек десегиз алгъын: «Бюгюн Аны ауазын эшитсегиз, жюреклеригизни терсакъыл этмегиз», – деп айтылгъанды.
Ма, эшикни къатында сюелип, аны къагъып турама: Мени ауазымы эшитип, эшигин ким ачса да, аны къатына кирликме эм аны бла, ол да Мени бла ушхууур ашарыкъбыз.