13 Эм дагъыда: «Мен Анга ышанып турлукъма» эм дагъыда: «Ма, Мен да, Манга Аллах берген сабийлерим да», – деп айтады.
Сени къатынынг сени юйюнгде битимли жюзюм терекча болур; сени сабийлеринг сени ашынгы тёгерегинде зейтун терек бутакълача болурла.
Раббий, тюзлюгюмю эшит, мени къычырыгъыма тынгыла, жалгъан айтмаучу ауузумдан тилекни къабыл эт.
Кёкле Аллахны махтауун айтып билдиредиле, кёкню жайылгъаны Аны къолларыны этген ишлерин кёргюзтеди.
Раббийге шукур этиу эмда Уллу Аллах, Сени атынга махтау зикир айтыу,
Аллахха ышана эди; Аллах Анга ыразы эсе, энди Аны къутхарсын! Ол: „Мен Аллахны Уланыма“ деп айтханды», – дей эдиле.
Аланы Манга берген Атам барындан да уллуду, бир киши да аланы Мени Атамы къолундан сыйыраллыкъ тюйюлдю.
Нек десегиз сизни Масихни жолунда минг устазыгъыз бар эсе да, аталарыгъыз а кёп жокъду. Сизге Хайыр Хапарны билдириуюм бла Масих Иссада сизни мен туудургъанма.