«Ол себепден сизге айтама: жаныгъыз ючюн „Не ашарбыз эм не ичербиз?“ деп, не чархыгъыз ючюн да „Не киербиз?“ деп къайгъы этмегиз; жан ашдан, чарх да кийимден уллу магъаналы тюйюлмюдю?
Аны кибик аскерчиле да анга: «Биз а не этейик?» – деп сордула. Алагъа да: «Бир кишиге да зулму этмегиз, жалгъан айтыу бла къоркъутуп ултха алмагъыз, кесигизни хакъыгъызгъа ыразы болуп туругъуз», – деди.
Алай бла ала хар тюрлю терсликден: саякълыкъдан, хыйлачылыкъдан, жутлукъдан, огъурсузлукъдан толгъандыла; зарлыкъдан, мурдарлыкъдан, къаугъадан, алдаудан, аман ниетден толудула.
Мен а сизге: къарындаш аталып, саякълыкъда, неда жутлукъда, неда идоллагъа табыныучулукъда, неда ачы тиллиликде, неда ичгичиликде, неда жыртхычлыкъда къалгъан адам бла тюбешмегиз, аллай адам бла бирге ашагъан да этмегиз деп жазгъан эдим.
Алай бла, бу дуниядагъы гюняхлы санларыгъызны ишлерин: саякълыкъны, харамлыкъны, тыйгъысызлыкъны, аман кюсеулени эмда ол идолгъа табыныу болгъан жутлукъну ёлю этигиз.