20 Исса уа, бу жангы эм жашау бериучю жолну бизге сыйлы жердеги жабыуну юсю бла ачханды, ол жол а Исса Кесиди.
Ол кезиуде табыныучу юйде жабыу башындан тюбюне дери жыртылып экиге айырылды; жер да титиреди, ташла да жарылдыла;
Ол заманда табыныучу юйде жабыу башындан тюбюне дери жыртылып экиге айырылды.
Кюн да мутхуз болду, табыныучу юйде жабыу да ортасындан жыртылып айырылды.
Алай бла дагъыда Исса алагъа: «Кертисин, кертисин айтама сизге: Мен къойлагъа эшикме.
Мен эшикме. Мени юсюм бла ким кирсе да, ол къутхарыллыкъды, кирген да, чыкъгъан да этерикди, отлау да табарыкъды.
Исса анга: «Жол да, хакъ керти да, жашау да Менме; Мени юсюм бла болмаса, Атагъа бир киши да келмейди.
Эки къауумубузну да бир этгенди, Кесини чархы бла арабызда тургъан тыйгъычны, душманчылыкъны кетергенди.
Сёзсюз, Аллахны жолуну тасхасы уллуду: Аллах адам чархы бла Кесин ачыкъ этгенди, Кесин Сыйлы Нюр бла тюз кёргюзтгенди, мёлеклеге кёрюннгенди, миллетле арасында билдирилгенди, дунияда ийман бла къабыл этилгенди, жер башындан махтау бла кётюрюлгенди.
Бу умутубуз а жан ючюн къоркъуусуз эм къаты якорь кибикди эм Аллахны табыныучу юйюндеги жабыуну ары жаныны ичине киреди.
Экинчи жабыуну ары жанында уа «Сыйлыланы Сыйлысы» деп аталгъан чатыр бар эди.
Биринчи чатыр тургъанлыкъдан алыкъа сыйлы жерге жол ачылмагъанын Сыйлы Нюр муну бла кёргюзтеди.
Нек десегиз Масих да, бизни Аллахха келтирир ючюн, бир кере бизни гюняхларыбыз ючюн азап чекгенди, Тюзлюклю тюзлюксюзле ючюн, чархы бла ёлтюрюлюп, нюрю бла уа тиргизилгенди.
Аллахны Нюрюн былай билигиз: адам чархы бла келген Масих Иссаны ачыкъ къабыл этген нюр Аллахданды.
Нек десегиз адам чархы бла келген Масих Иссаны къабыл этмеген кёп терилтиучюле дуниягъа чыкъгъандыла. Аллай адам терилтиучюдю эм Масиххе къаршчыды.