Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Мен энди сизге къулла деп айтмайма: нек десегиз къул аны бийи не этгенин билмейди, Мен а сизге шуёхларым деп атагъанма; нек десегиз Атамдан эшитгенлерими барын да сизге айтханма.
„Ахыр кюнледе былай боллукъду дейди Аллах: Мен Нюрюмден битеу адамлагъа къуярыкъма, сизни уланларыгъыз да, къызларыгъыз да файгъамбарлыкъ этерикдиле, сизни жаш адамларыгъыз да кёрюнюуле кёрлюкдюле, къартларыгъыз да тюш кёрлюкдюле.
Сабийлери эсег’а, сора юлюшлюлерибиз. Биз, Масих бла бирге махтаулу болур ючюн, Аны бла бирге азап чеге эсек, Аллахны юлюшлюлерибиз, Масих бла да бирге юлюшлюбюз.
Бизде уа бир Аллах Атады, хар зат да Анданды, биз да Аны ючюн барбыз; эм Раббий Масих Исса да бирди, хар зат да Аны юсю бла жаратылгъанды, биз да Аны юсю бла жашайбыз.
Нек десегиз Аллах мёлеклени кимине къачан: «Сен Мени Уланымса, Мен Сени бюгюн туудурдум», – эм дагъыда: «Мен Анга ата боллукъма, Ол Манга Улан боллукъду», – деп айтханды?
Аллай уллу къутхарыуну сансыз эте эсек, энди биз азапдан къалай къутулурбуз? Ол къутхарыуну бек алгъа Раббий Кеси билдиргенди, бизге да муну Андан кеслери эшитгенле айтып ийнандыргъандыла.
Тауратны Законуна кёре, баш дин къуллукъчугъа къарыусуз адамла салынадыла. Закондан сора берилген ант сёз а ёмюрлюк тамамлыкъгъа жетишген Аллахны Уланын Баш Дин Къуллукъчугъа салгъанды.
Ол атасыз, анасызды; тукъумуну тарыхы жокъду; не кюнлерини башланнганы, не жашаууну ахыры жокъду; Аллахны Уланына ушап, хар заманда да дин къуллукъчу болуп турады.
Алайсыз Анга дунияны башланнганындан берисинде кёп кере азап чегерге керек боллукъ эди. Ол а бир кере, ёмюрлени ахырында, Кесини къурманы бла гюняхны жокъ этерге келгенди.