Алай а ол былай ойлагъан заманда, Раббийни бир мёлеги анга тюшюнде кёрюнюп: «Дауут улу Юсюп! Сен къатынынг Мариямны алыргъа къоркъма, нек десенг аны жаш орунунда жаратылгъан Сыйлы Нюрденди.
Къарагъыз, бу гитчеледен бирин да сан этмей къоймагъыз; нек десегиз кёкледе аланы мёлеклери хар заманда Мени Кёкледеги Атамы бетин кёредиле, деп айтама сизге.
Ала кетгенден сора уа, Раббийни бир мёлеги Юсюпге тюшюнде кёрюнюп: «Тур, Сабийни да, Аны анасын да алып, Мисирге къач, мен санга айтхынчы, анда тур; нек десенг Сабийни ёлтюрюр ючюн, Ирод Аны излерге тебирегенди», – деди.
Ол заманда Патчах Кесини онг жанындагъылагъа: „Келигиз, Атамы алгъышлылары, дуния жаратылгъандан бери сизге хазырланып тургъан Патчахлыкъгъа ие болугъуз.
Ол жолгъа чыкъгъан заманда, биреу чабып келип, Аны аллында тобукъланып, Анга: «Ахшы Устаз! Ёмюрлюк жашаудан юлюшлю болур ючюн, мен не этейим?» – деп сорду.
Алай а, билмей тургъанлай, Раббийни бир мёлеги аны урду. Нек десегиз ол Аллахха махтау салмай, кесине махтау излеген эди. Сора, ичин къуртла ашап, жан берди.
Сабийлери эсег’а, сора юлюшлюлерибиз. Биз, Масих бла бирге махтаулу болур ючюн, Аны бла бирге азап чеге эсек, Аллахны юлюшлюлерибиз, Масих бла да бирге юлюшлюбюз.
Аллай уллу къутхарыуну сансыз эте эсек, энди биз азапдан къалай къутулурбуз? Ол къутхарыуну бек алгъа Раббий Кеси билдиргенди, бизге да муну Андан кеслери эшитгенле айтып ийнандыргъандыла.
Масих да алай, кёплени гюняхларын Кесини боюнуна алыр ючюн, Кесин бир кере къурманнга келтиргенди. Экинчи кере уа гюняхдан тазалар ючюн тюйюл, алай а Аны сакълагъанланы къутхарыр ючюн келликди.
Тынгылагъыз, сюйюлюннген къарындашларым: Аллах бу дунияны жарлыларын, ала ийман бла бай болуп, Аны сюйгенлеге берирге айтхан Патчахлыкъдан юлюшлю болсунла деп сайламагъанмыды?
Сора мен, къарап, тахтаны эм тёрт хайыуанны арасында эмда таматаланы арасында тургъан, боюну кесилгеннге ушаш Къозуну кёрдюм; Аны жети мюйюзю эм жети кёзю бар эди; была да, Аллахны битеу дуниягъа ийген жети Нюрюдю.