Сен Мени онг къолумда кёрген жети жулдузну эм жети алтын чырахтанны тасхасы буду: жети жулдуз жети жамауатны мёлеклеридиле; ол сен кёрген жети чырахтан а жети жамауатды».
Аны къуйругъу кёкден жулдузланы ючден бирин алып кетип, аланы жерге атханды. Бу аждагъан, ол къозларыкъ къатынны къозлагъан заманында аны сабийин жутуп къояр ючюн, аны аллында тохтады.
Ол мёлек уллу ауазы бла: «Аллахдан къоркъугъуз! Анга махтау салыгъыз! Нек десегиз Аны сюд этер заманы келгенди. Кёкню да, жерни да, тенгизни да, суу чыкъгъан жерлени да Жаратханнга сежда этигиз!» – дей эди.
Биринчи мёлек сур быргъысын сокъду. Сора, къан бла къатышхан буз бла от болуп, жерге жаудула; жерни ючден бири эм тереклени ючден бири кюйдю эм битеу жашил кырдык кюйдю.