1 Къозу жетинчи мухурну ачхан заманда, жарым сагъатха чакълы кёкде тауушсузлукъ болду.
Мен гуппур болгъанма эмда энишге ийилип къалгъанма, сау кюнню тарыгъып жюрюйме.
Дауутну зикири, ол Яхуданы къум тюзюнде болгъан заманда жазылгъанды.
Ала, барып, къабырны къатына сакълауул салдыла, къабырны ташына да мухур басдыла.
Сора мен тахтада Олтургъанны онг къолунда, ичинде да тышында да жазылгъан, анга жети мухур салыннган китапны кёрдюм.
Эмда жангы зикир айтадыла: «Сен тийишлисе китапны алыргъа эм аны юсюнден мухурларын ачаргъа; нек десенг Сен союлгъанса эм Кесинги къанынг бла хар тукъумдан эм хар тилден, хар халкъдан эм хар миллетден бизни Аллахха жулугъанса
Сора Къозу жети мухурдан бирин ачханын кёрдюм эм тёрт хайыуандан бирлери кёк кюкюрегеннге ушагъан ауазы бла: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим.
Къозу алтынчы мухурну ачхан заманда, мен, къарап, уллу жер тебиу болгъанын кёрдюм. Кюн да къара зыбыр чепкен кибик къарангы болуп къалды, ай да къан кибик болуп къалды.
Къозу экинчи мухурну ачхан заманда, экинчи хайыуанны: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим.
Къозу ючюнчю мухурну ачхан заманда, ючюнчю хайыуанны: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим. Мен, къарап, къара атны кёрдюм. Ол атха миннгенни къолунда ёлчеую бар эди.
Къозу тёртюнчю мухурну ачхан заманда, тёртюнчю хайыуанны: «Кел да къара!» – деп айтхан ауазын эшитдим.
Къозу бешинчи мухурну ачхан заманда, къурман этилиучю жерни тюбюнде Аллахны Сёзю ючюн эм кеслерини этген шагъатлыкълары ючюн ёлтюрюлгенлени жанларын кёрдюм.