5 Къозу ючюнчю мухурну ачхан заманда, ючюнчю хайыуанны: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим. Мен, къарап, къара атны кёрдюм. Ол атха миннгенни къолунда ёлчеую бар эди.
Нек десегиз миллет миллетге, патчахлыкъ патчахлыкъгъа къажау къазауат этерикди; ачлыкъла, ёлетле эм жер-жерледе жер тебиуле боллукъдула;
Сора таматаладан бирлери манга: «Жиляма! Ма, Дауутну Тамыры, Яхуданы тукъумундан болгъан Аслан хорлагъанды, Ол бу китапны ачаргъа эм аны жети мухурун алыргъа болаллыкъды», – деди.
Эмда жангы зикир айтадыла: «Сен тийишлисе китапны алыргъа эм аны юсюнден мухурларын ачаргъа; нек десенг Сен союлгъанса эм Кесинги къанынг бла хар тукъумдан эм хар тилден, хар халкъдан эм хар миллетден бизни Аллахха жулугъанса
Сора Къозу жети мухурдан бирин ачханын кёрдюм эм тёрт хайыуандан бирлери кёк кюкюрегеннге ушагъан ауазы бла: «Кел да къара!» – дегенин эшитдим.