Ол миллетлени хорлар ючюн, Аны ауузундан а жютю къылыч чыгъады. Ол Кеси аланы темир таякъ бла кютерикди; Ол битеу дунияны тутхан Аллахны ачыу эм чамланыу чагъырыны жюзюм сыгъыучусун малтарыкъды.
Сора жети ахыргъы палахладан толгъан жети аякъны жюрютген жети мёлекден бирлери, мени къатыма келип, манга сёлешип: «Кел, мен санга, Къозуну къатыны боллукъ келинни кёргюзтейим», – деди.
Сора мен бир къушну кёкню ортасында учханын кёрдюм эмда уллу ауазы бла: «Юч мёлекни, ала согъарыкъ къалгъан сур быргъы тауушларындан, жер башында жашагъанлагъа палах, палах, палах!» – дегенин эшитдим.