Сора ол эки файгъамбар кёкден алагъа: «Бери ёрге чыгъыгъыз!», – деген уллу ауазны эшитдиле. Сора ала булут ичинде кёкге чыкъдыла, аланы душманлары да алагъа къарап къалдыла.
Дагъыда мен от бла къатышдырылгъан мияла тенгиз кибик бир зат кёрдюм эм жаныуарны да, аны суратын да, аны тамгъасын да, аны атыны санын да хорлагъанла Аллахны арфаларын да тутуп, бу мияла тенгизни юсюнде тургъанларын кёрдюм.
Ол китапны алгъан заманда, тёрт хайыуан бла жыйырма тёрт тамата Къозуну аллында жерге къапландыла; хар бирини да къолунда арфа эм ариу ийисли фимиамдан толу алтын аякъ бар эди, была уа сыйлыланы тилеклеридиле.
Биринчи мёлек сур быргъысын сокъду. Сора, къан бла къатышхан буз бла от болуп, жерге жаудула; жерни ючден бири эм тереклени ючден бири кюйдю эм битеу жашил кырдык кюйдю.