Сора ол эки файгъамбар кёкден алагъа: «Бери ёрге чыгъыгъыз!», – деген уллу ауазны эшитдиле. Сора ала булут ичинде кёкге чыкъдыла, аланы душманлары да алагъа къарап къалдыла.
Кёк да, сыйлы абустолла да, файгъамбарла да, аны башына келгеннге къууаныгъыз; нек десегиз Аллах анга сюд этип, дертигизни жетдиргенди», – деп къычырыкъ этдиле.
Дагъыда мен тахтадан уллу ауазны: «Ма, Аллахны чатыры адамланы арасындады. Ол ала бла жашарыкъды; ала Аны халкъы боллукъдула, Аллах Кеси да, ала бла болуп, аланы Аллахы боллукъду.
Ол тахтаны тёгерегинде да жыйырма тёрт тахта тура эдиле. Тахталада уа мен жыйырма тёрт тамата олтуруп тургъанларын кёрдюм; ала уа акъ кийимле кийип эдиле эм башларында алтын тажлары бар эди.
Эм кёкде эм жер башында, жерни тюбюнде эм тенгизде хар жаратылгъан, битеу алада болгъанла: «Тахтада Олтургъаннга эм Къозугъа алгъыш да, хурмет да, махтау да, бийлик да ёмюрледен ёмюрлеге да болсун!» – деп айтханларын мен эшитдим.
Ол себепден ала Аллахны тахтасыны аллында турадыла эм Аны табыныучу юйюнде кече да, кюн да Анга къуллукъ этедиле эм тахтада Олтургъан чатырын аланы юслерине керликди.
Андан сора мен, къарап, хар миллетден эм хар тукъумдан, хар халкъдан эм хар тилден болгъан, аланы уа бир киши да санаргъа болалмагъан бек кёп адамла тахтаны аллында эм Къозуну аллында тургъанларын кёрдюм. Ала акъ кийимле кийип эдиле эмда къолларында хурма терек бутакълары бар эдиле.