Ол заманда Исса алагъа: «Энтда бир аз заманнга сизни бла жарыкъ барды; сизни къарангылыкъ басмаз ючюн, жарыкъ болгъан заманда жюрюгюз, къарангыда жюрюген а къайры баргъанын билмейди.
Бу затха Исса: «Кертисин, кертисин айтама сизге: Улан Атасыны эте тургъанын кёрмесе, Кеси-Кесинден бир зат да эталлыкъ тюйюлдю; Ол не эте эсе да, Улан да алай этеди.
Мени уа Ахияны шагъатлыгъындан эсе уллу шагъатлыгъым барды: нек десегиз Ата Манга этерге берген ишле, Мен эте тургъан ишле кеслери Мени Ата ийгенине шагъатлыкъ этедиле.