Мени Атам хар нени да Манга бергенди. Уланын Атадан башха бир киши да билмейди; Атаны да Уланындан бла, Улан билдирирге сюйген адамдан башха бир киши да билмейди.
Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Исса, кесини онеки сохтасын бир жанына чакъырып, алагъа: «Ма, биз Иерусалимге барабыз, Адам Улуну юсюнден файгъамбарланы битеу жазгъанлары толлукъдула.
Алай а, сиз Масихден алгъан майланыу сизде болуп турады эм сизни киши юйретир кереклигиз да жокъду; алай а сизни хар неге да юйретген ол майланыу жалгъан тюйюл, керти болгъаны себепли, ол сизни юйретгени кибик, Масихде болуп туругъуз.