Нек десегиз бир-бир заманлада Раббийни бир мёлеги жууунуучу жерге тюшюп, сууну булгъай эди; суу булгъаннганлай, ары бек алгъа ким кирсе, ол, не аурууу бар эсе да, сау бола эди.
Энди къалай кёргенин а билмейбиз, неда аны кёзлерин ким ачхан эсе да, биз билмейбиз; кеси акъыл-балыкъ болгъанды, кесине соругъуз, кесини юсюнден кеси айтсын», – дедиле.
Анасындан акъсакъ туугъан бир адам бар эди. Аны уа, хар кюнден келтирип, табыныучу юйню «Ариу Эшик» атлы эшигини къатында, табыныучу юйню арбазларына киргенледен садакъа тилерге олтурта эдиле.