19 Бу затха Исса: «Кертисин, кертисин айтама сизге: Улан Атасыны эте тургъанын кёрмесе, Кеси-Кесинден бир зат да эталлыкъ тюйюлдю; Ол не эте эсе да, Улан да алай этеди.
Аладан бир кесек арлакъ барып, беттёбен аууп, тилек этип: «Атам! Амал бар эсе, бу аякъ Менден кери болсун; алай а Мен сюйгенча тюйюл, Сен сюйгенча болсун», – дей эди.
Нек десегиз Мен сизге сёзге усталыкъ да, акъылманлыкъ да берликме. Сизге къажау тургъанланы бири да жууап этерге, не къажаулукъ этерге болаллыкъ тюйюлдю.
Жанымы Менден бир киши да сыйырмайды, алай а аны Мен Кесим береме; аны берирге эркинлигим барды эм дагъыда артха алыргъа эркинлигим да барды; бу фарызны Мен Атамдан алгъанма», – деди.
Ол себепден Исса алагъа: «Адам Улун ёрге кётюрсегиз, ол Мен болгъанымы, Мен Кесим-Кесимден бир зат да этмегеними, алай а Мени Атам Мени юйретгени кибик, алай айтханымы ол заманда билирсиз.
Ол себепден, Масих Атаны махтаулу кючю бла ёлгенледен тиргизилгени кибик, биз да жангыргъан жашауда алай жюрюр ючюн, сууда кёмюлдюрюлюуюбюз бла Аны бла ёлюмге кёмюлгенбиз.
Нек десегиз кёкледе болгъан да, жерде болгъан да, кёрюннген да, кёрюнмеген да хар неда Аны юсю бла жаратылгъанды; патчахлыкъламы, бийликлеми, башчыламы, властьламы – бары да Аны юсю бла эм Аны ючюн жаратылгъанды.