Ол заманда Ибрахим анга: „Мусагъа да, файгъамбарлагъа да тынгыламай эселе, сора ёлгенледен тиргизилген адам болсада, ийнанырыкъ тюйюлдюле“ дегенди», – деди.
Мен аланы араларында, аллай ишлени бир киши да этмеген ишле этмесем эди, алагъа гюнях болмаз эди; энди уа кёрген да этгендиле эм Мени да, Мени Атамы да кёрюп болмай къалгъандыла.
Болсада Пауул бла Барнаба мында бир бёлек заман туруп, Раббийни юсюнден таукеллик бла айта эдиле, Ол а Кесини шафауатыны юсюнден сёзге шагъатлыкъгъа, аланы къоллары бла илишанла эм сейир ишле болдура эди.