8 Ол заманда къабыргъа алгъа келген сохта да кирди. Ол кёрюп, ийнанды.
Ол заманда Ибрахим анга: „Мусагъа да, файгъамбарлагъа да тынгыламай эселе, сора ёлгенледен тиргизилген адам болсада, ийнанырыкъ тюйюлдюле“ дегенди», – деди.
Исса анга жууапха: «Мен санга: „Мен сени инжир терекни тюбюнде кёргенме“ деп айтханым себепли ийнанаса сен; андан да уллусун кёрюрсе», – деди.
Къалгъан сохтала анга: «Биз Раббийни кёрдюк!» – дедиле. Ол а алагъа: «Аны къолларында чюйледен жараланы кёрмесем, чюйледен жараларына бармагъым бла тиймесем, Аны къабыргъасына къолуму салмасам, ийнанырыкъ тюйюлме», – деди.
Исса анга: «Сен Мени кёргенинг себепли ийнандынг. Кёрмегенлей ийнаннганла уа насыплыдыла», – деди.
Ала экиси да бирге чапдыла; алай а ол сохта, Петерден эсе теркирек чабып, къабыргъа алгъа жетди.