28 Тома Анга жууапха: «Мени Раббийим, мени Аллахым!» – деди.
«Тохташыгъыз эмда Аллах Мен болгъанымы билигиз. Миллетле арасында кётюрюллюкме, жер башында кётюрюллюкме».
Аллах аны арасындады, ол теберик тюйюлдю. Аллах анга танг аласындан болушурукъду.
Къайыкъда болгъанла уа къатына келип, Анга сежда этип: «Сен керти да Аллахны Уланыса!» – дедиле.
Ала Анга сежда этдиле, сора уллу къууанч бла Иерусалимге къайтдыла
Эм алгъа Сёз бар эди, Сёз Аллахда эди эм Сёз Аллах эди.
Исса анга: «Мариям!» – деди. Мариям, айланып, Анга чюйютча: «Раббуни!» – деди; аны магъанасы уа: «Устаз» демекди.
Андан сора Томагъа: «Бармагъынгы узат да, къолларыма къара; къолунгу узат да, къабыргъама сал. Ийнанмаучу болма да, ийнаныучу бол!» – деди.
Исса анга: «Сен Мени кёргенинг себепли ийнандынг. Кёрмегенлей ийнаннганла уа насыплыдыла», – деди.
Была уа, Исса Аллахны Уланы Масих болгъанына сиз ийнаныр ючюн эм ийнанып, Аны аты бла жашау алыр ючюн жазылгъандыла.
Атагъа хурмет этгенлери кибик, бары да Уланына хурмет этер ючюн алай этгенди. Уланнга хурмет этмеген адам Аны ийген Атагъа да хурмет этмейди.
Сёзсюз, Аллахны жолуну тасхасы уллуду: Аллах адам чархы бла Кесин ачыкъ этгенди, Кесин Сыйлы Нюр бла тюз кёргюзтгенди, мёлеклеге кёрюннгенди, миллетле арасында билдирилгенди, дунияда ийман бла къабыл этилгенди, жер башындан махтау бла кётюрюлгенди.