20 Муну айтып, Ол алагъа къолларын да, аякъларын да, къабыргъаларын да кёргюзтдю. Раббийни кёрюп, сохтала къууандыла.
Ала терк окъуна къабырдан чыгъып, къоркъуу бла, уллу къууанч бла Аны сохталарына билдирирге чабып кетдиле.
Кертисин, кертисин айтама сизге, сиз жилярыкъсыз эм сарнарыкъсыз, дуния уа къууанч этерикди; сиз бушуулу боллукъсуз, алай а сизни бушууугъуз къууанчха буруллукъду.
Энди сизни да алай бушууугъуз барды; алай а Мен сизни энтда кёрлюкме, сора сизни жюрегигиз къууанырыкъды, сизни къууанчыгъызны сизден бир киши да сыйырлыкъ тюйюлдю.
Аскерчиледен бирлери уа Иссаны къабыргъасына сюнгюню чанчып ётдюрдю, къабыргъасындан олсагъатдан къан бла суу тёгюлдю.
Къалгъан сохтала анга: «Биз Раббийни кёрдюк!» – дедиле. Ол а алагъа: «Аны къолларында чюйледен жараланы кёрмесем, чюйледен жараларына бармагъым бла тиймесем, Аны къабыргъасына къолуму салмасам, ийнанырыкъ тюйюлме», – деди.
Андан сора Томагъа: «Бармагъынгы узат да, къолларыма къара; къолунгу узат да, къабыргъама сал. Ийнанмаучу болма да, ийнаныучу бол!» – деди.
Жашау Сёзню юсюнден, башындан башлап болгъанны, бизни эшитгенибизни, кеси кёзлерибиз бла кёргенибизни, къарагъаныбызны эм бизни къолларыбыз тийип сезгенни билдиребиз.