Аладан бир кесек арлакъ барып, беттёбен аууп, тилек этип: «Атам! Амал бар эсе, бу аякъ Менден кери болсун; алай а Мен сюйгенча тюйюл, Сен сюйгенча болсун», – дей эди.
Ата! Сен Манга берген адамла, Мен болгъан жерде Мени биргеме болуп, Сен Манга берген аламатлыгъымы кёрюрлерин сюеме; нек десенг дуния къуралырдан алгъа Мени сюйгенсе.
Исса анга: «Мени Патчахлыгъым бу дуниядан тюйюлдю; Мени Патчахлыгъым бу дуниядан болса эди, Манга къуллукъ этгенле Мен иудейлилени къолларына берилмез ючюн кюрешир эдиле; алай а Мени Патчахлыгъым мындан тюйюлдю», – деп жууап берди.
Исса анга: «Мени тыйма, нек десенг Мен алыкъа Атама чыкъмагъанма; алай а Мени къарындашларыма бар да, алагъа айт, Мен Кеси Атама эм сизни Атагъызгъа, Кеси Аллахыма эм сизни Аллахыгъызгъа чыгъама», – деди.