Мен, ала бла дунияда болгъан заманымда, аланы Сени атынг бла къоруулагъанма; Сен Манга бергенлени Мен сакълагъанма. Китапда жазылгъан толур ючюн, жоюлургъа тийишли адамдан башха, аладан бир киши да жоюлмагъанды.
Ата! Сен Манга берген адамла, Мен болгъан жерде Мени биргеме болуп, Сен Манга берген аламатлыгъымы кёрюрлерин сюеме; нек десенг дуния къуралырдан алгъа Мени сюйгенсе.
Эмда Аллахны Уланы келип, биз хакъ керти Аллахны билир ючюн бизге акъыл бергенин билебиз. Биз хакъ керти Аллахдабыз эмда Аны Уланы Масих Иссадабыз. Ол а хакъ керти Аллахды эм ёмюрлюк жашауду.
„Сени ишлеринги билеме; ма, Мен сени аллынгда эшик ачханма, аны бир киши да жабаллыкъ тюйюлдю; сени кючюнг азды, алай а Мени сёзюмю сакълагъанса эм Мени атымы инкяр этмегенсе.