24 Ата! Сен Манга берген адамла, Мен болгъан жерде Мени биргеме болуп, Сен Манга берген аламатлыгъымы кёрюрлерин сюеме; нек десенг дуния къуралырдан алгъа Мени сюйгенсе.
Ол заманда Патчах Кесини онг жанындагъылагъа: „Келигиз, Атамы алгъышлылары, дуния жаратылгъандан бери сизге хазырланып тургъан Патчахлыкъгъа ие болугъуз.
Аланы бийлери келип, жукъламай сакъ болуп тургъанларынлай тапса, ол къулла насыплыдыла. Кертисин айтама сизге, ол белин къысып, аланы олтуртуп, къатларына келип, алагъа шапалыкъ этип башлар.
Энди биз хар нени да мутхуз кюзгюде кёрген кибик кёребиз, ол заманда уа бетден-бетге кёрлюкбюз; энди мени билимим тамамлы тюйюлдю, ол заманда уа, мен билиннгеним кибик толу билликме.
Биз а барыбыз да, кюзгюде кибик, ачыкъ бетли болуп, Раббийни аламатлыгъына къарап, Анга ушаш болур ючюн аламатлыкъны бир даражасындан бир даражасына тюрленебиз; бу да Раббийни Нюрюню юсю бла болады.
Сюйюлюннгенле! Биз энди Аллахны сабийлерибиз, алай а не боллугъубуз алыкъа ачыкъ болмагъанды. Масих ачылгъан заманда Аны кибик боллугъубузну билебиз анса; нек десегиз Аны болгъаны кибик кёрлюкбюз.