Мен хар кюнден табыныучу юйде сизни бла болуп тургъан эдим, сиз Манга къолугъузну тийдирмеген эдигиз. Бу уа сизни сагъатыгъызды, къарангылыкъ бийлеген кезиудю», – деди.
Ма, сагъат жетеди, энди жетген да этгенди, сиз хар биригиз да кеси юйлеригизге чачылып кетериксиз эм Мени жангызлай къоярыкъсыз. Алай а Мен жангыз тюйюлме, нек десегиз Ата Мени биргемеди.
Бу сёзлени Исса, табыныучу юйде юйретген заманында, хазна жыйылыучу жерни къатында айтхан эди. Аны бир киши да тутмады; нек десегиз Аны заманы алыкъа жетмеген эди.