Ол заманда хораз экинчи кере къычырды. Сора Петер Иссаны анга: «Хораз эки кере къычыргъынчы, Мени юч кере инкяр этериксе», – деп айтхан сёзюн эсине тюшюрюп, жюрексинип жиляды.
Муну Мен сизге, сизни Менде жюрек ырахатлыгъыгъыз болсун деп айтханма. Бу дунияда азап чегериксиз; алай а таукел этигиз: Мен дунияны хорлагъанма!» – деди.
Эм жер башында жашагъанла аланы ёлгенлерине къууанырыкъдыла эм байрам этерикдиле эм бир-бирлерине саугъала иерикдиле; нек десегиз бу эки файгъамбар жер башында жашагъанлагъа азап бере эдиле.
Ол къаллай бир махталып эм къайнап жашагъан эсе да, анга аллай бир къыйынлыкъ бла ачыу беригиз. Нек десегиз ол кесини жюрегинде: „Патчах болуп олтурама, тул къатын тюйюлме, бушуу да кёрлюк тюйюлме!“ – дейди.