21 Мени фарызларымы алып, аланы тутхан адам, Мени сюеди; Мени сюйген адамны уа, Мени Атам сюерикди, Мен да аны сюерикме эмда анга Кесим кёрюнюрюкме», – деди.
Биз а барыбыз да, кюзгюде кибик, ачыкъ бетли болуп, Раббийни аламатлыгъына къарап, Анга ушаш болур ючюн аламатлыкъны бир даражасындан бир даражасына тюрленебиз; бу да Раббийни Нюрюню юсю бла болады.
Нюрню жамауатлагъа не айтханын, къулагъы болгъан эшитсин: хорлагъаннга жашырын сакъланнган маннаны ашаргъа эркинлик берликме эм анга жангы ат жазылгъан акъ таш берликме; ол атны уа ташны алгъан адамдан башха бир киши да билмейди“».
Ма, эшикни къатында сюелип, аны къагъып турама: Мени ауазымы эшитип, эшигин ким ачса да, аны къатына кирликме эм аны бла, ол да Мени бла ушхууур ашарыкъбыз.