Исса уа алагъа жууапха: «Кертисин айтама сизге: ийнаныуугъуз бар эсе эмда ишекленмей эсегиз, инжир терекге этилгенни этген бла да къалмай, алай а бу таугъа да: „Кётюрюл да тенгизге атыл!“ десегиз, ол да болур.
Эмда чапыракълы бир инжир терекни узакъдан кёрюп, анда бир зат табар эсем деп, барды; алай а, анга жетип, чапыракъладан башха бир зат да тапмады; нек десегиз ол заманда инжирни кезиую тюйюл эди.
Мен сизге: „Сизден кетеме эм сизге къайтырыкъма“ деп айтханымы сиз эшитгенсиз. Сиз Мени сюйсегиз эди, Мен сизге: „Атагъа барама“ деп айтханыма къууаныр эдигиз; нек десегиз Атам Менден уллуду.
Алай болсада, Мен сизге тюзюн айтама, сизге Мени кетгеним игиди. Нек десегиз Мен кетмесем, Жюрек Жапсарыучу сизге келлик тюйюлдю; кетсем а, Аны сизге иерикме.
Ол алай кёп кюнлени этген эди. Пауул, ачыуланып, ары айланып нюрге: «Масих Иссаны аты бла санга буйрукъ этеме, чыкъ бу къыздан!» – деди. Сора нюр олсагъатдан окъуна чыкъды.