3 Мариям а, нарддан этилген бир гёренке багъалы таза жауну алып, Иссаны аякъларына сюртюп, чачлары бла Аны аякъларын сыйпады; юй жауну ариу ийисинден толду.
Бу Харунну башындан сакъалына, аны кийимини къыйырларына саркъып жайылгъан багъалы зейтун жау кибикди.
Кереклиси уа бир затды, Мариям а, кесинден сыйырылмазлыкъ ахшы юлюшню сайлагъанды», – деди.
Сен Мени башыма зейтун жау жакъмадынг, ол а Мени аякъларыма ариу ийисли жау жакъды.
Мариям, Раббийге ариу ийисли жауну жакъгъан эм Аны аякъларын кесини чачлары бла сюртген тиширыу эди. Ауруп тургъан Лазарь Мариямны къарындашы эди.
Муну айтханлай, барып кесини эгечи Мариямны жашыртын чакъырып: «Устаз мындады, Ол сени чакъырады», – деди.
Мариям а, Исса болгъан жерге келип, Аны кёргенлей, Аны аякъларына аууп, Анга: «Раббий! Сен мында болсанг эди, къарындашым ёлмез эди», – деди.
Аны кибик, алгъын Иссагъа кечегиде келген Никодим да, мюр бла сарысабурну бирге къошуп къуралгъан жаудан, жюз гёренке чакълы келтирип келди.