Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Нек десегиз уллу эм махтаулу Аллахдан Анга: «Бу Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды», – деген ауаз келген заманда, Ол Аллах Атадан хурмет эм махтау алгъанды.