44 Сора ёлген къоллары да, аякълары да кебинле бла байланып чыкъды, аны бети да жаулукъ бла байланып эди. Исса алагъа: «Аны кебинлерин тешип, жюрюрге къоюгъуз», – деди.
Татыгъыз, Раббийни къалай ахшылыкълы болгъанын кёрюрсюз. Анга ышаннган адам насыплыды!
Исса алагъа: «Муну бир киши да билмесин, – деп къаты буюрду эмда – Къызгъа аш беригиз», – деди.
Ючюнчюсю келип: „Бийим! Ма сени минанг, муну мен жаулукъгъа чулгъап сакълагъанма.
Ёлген туруп олтурду эм сёлешип башлады. Исса аны анасына къайтарды.
Мен бла Ата бирбиз», – деп жууап этди.
Исса алагъа: «Ташны алыгъыз», – деди. Ёлгенни эгечи Марта, Анга: «Раббий! Энди ийис этеди: ол къабыргъа салыннганлы тёрт кюн болады», – деди.
Муну айтып, Исса уллу ауаз бла: «Лазарь! Бери чыкъ!» – деп чакъырды.
Алай бла ала, Иссаны ёлюгюн алып, иудейлиле асыраучу адет бла, ариу ийисли затла да салып, кебинледиле.
Энишге ийилип, кебинлени анда тургъанларын кёрдю, къабыргъа уа кирмеди.
Эм Иссаны башында болгъан жаулукъну, кебинле бла тюйюл, энчи чулгъанып башха жерде тургъанын кёрдю.
Ата ёлгенлени къалай тиргизе эсе эм сау эте эсе да, Улан да кимни сюйсе да алай сау этеди.
Кертисин, кертисин айтама сизге: ёлгенле Аллахны Уланыны ауазын эшитирик эм эшитгенде сау боллукъ заман келеди, энди келген да этгенди.
Сау Менме. Ёлген да болгъанма; ма къара, ёмюрледен ёмюрлеге да саума. Амин. Ахыратны эм ёлюмню ачхычлары Мендедиле.