Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Юсюп, гетен къумач сатып алып, Иссаны къачдан тюшюрюп, Аны гетен къумач бла кебинлеп, къаяны къазып этилген къабыргъа салды; къабырны эшигине да таш аудуруп сюеди.