32 Мариям а, Исса болгъан жерге келип, Аны кёргенлей, Аны аякъларына аууп, Анга: «Раббий! Сен мында болсанг эди, къарындашым ёлмез эди», – деди.
Эмда, Иссагъа ыспас эте, беттёбен Аны аякъларыны аллына ауду. Ол а самариялы эди.
Муну кёрюп, Шимон Петер Иссаны тобукъларына аууп: «Раббий, менден кет! Нек десенг мен гюняхлы адамма», – деди.
Ол заманда синагоганы таматасы болгъан, Яир атлы бир адам келди эмда Иссаны аякъларына аууп, Андан аны юйюне келирин тиледи.
Мариям, Раббийге ариу ийисли жауну жакъгъан эм Аны аякъларын кесини чачлары бла сюртген тиширыу эди. Ауруп тургъан Лазарь Мариямны къарындашы эди.
Ол заманда Марта Иссагъа: «Раббий! Сен мында болсанг эди, къарындашым ёлмез эди;
Аладан бир къауумлары уа: «Сокъурну кёзлерин ачхан бу Адам Лазарь да ёлмезча бир мадар эталлыкъ тюйюлмю эди?» – дедиле.
Патчахны ёзюрю Анга: «Раббий! Сабийим ёлюп къалгъынчы кел», – деди.
Быланы кёрген эм эшитген мен Ахияма. Эшитген эм кёрген заманымда уа, быланы кёргюзтген мёлекге сежда этер ючюн, аны аякъларына аудум.
Эм тёрт хайыуан да: «Амин», – дедиле. Жыйырма тёрт тамата да жерге къапланып, ёмюрледен ёмюрлеге Жашагъаннга сежда этдиле.
Ол китапны алгъан заманда, тёрт хайыуан бла жыйырма тёрт тамата Къозуну аллында жерге къапландыла; хар бирини да къолунда арфа эм ариу ийисли фимиамдан толу алтын аякъ бар эди, была уа сыйлыланы тилеклеридиле.