21 Ол заманда Марта Иссагъа: «Раббий! Сен мында болсанг эди, къарындашым ёлмез эди;
Ол алагъа муну айтхан заманда, бир тамата адам, Аны къатына келип, Анга сежда эте: «Мени къызым энди ёле турады; алай а, келип, аны юсюне къолунгу салсанг, ол сау къаллыкъды», – деди.
Мариям, Раббийге ариу ийисли жауну жакъгъан эм Аны аякъларын кесини чачлары бла сюртген тиширыу эди. Ауруп тургъан Лазарь Мариямны къарындашы эди.
Эгечле Анга: «Раббий! Ма, ол Сен сюйюучю ауруп турады», – деп айтдырыргъа адамла ийген эдиле.
Мариям а, Исса болгъан жерге келип, Аны кёргенлей, Аны аякъларына аууп, Анга: «Раббий! Сен мында болсанг эди, къарындашым ёлмез эди», – деди.
Аладан бир къауумлары уа: «Сокъурну кёзлерин ачхан бу Адам Лазарь да ёлмезча бир мадар эталлыкъ тюйюлмю эди?» – дедиле.