Жюзбашчы эм аны бла бирге Иссаны сакълагъанла, жер титирегенни эм битеу болуннганны кёргенде, бек къоркъуп: «Кертиси да Бу Аллахны Уланы эди!» – дей эдиле.
Нек десенг Сен Манга берген сёзлени Мен алагъа бергенме, ала да къабыл этгендиле; Мен Сенден чыгъып келгеними тюз ангылагъандыла эмда Мени Сен ийгенинге ийнаннгандыла.
«Мен Кеси-Кесимден бир зат да эталлыкъ тюйюлме. Къалай эшите эсем да, алай хукму этеме, Мени хукмум да тюзлюклюдю; нек десегиз Кесим сюйгенни тюйюл, алай а Мени ийген Атаны буйругъун толтурургъа излейме.
Чиририк аш ючюн кюрешмегиз, алай а ёмюрлюк жашауда болуп турлукъ аш ючюн кюрешигиз, аны уа сизге Адам Улу берликди; нек десегиз Анга, Аллах Ата Кесини мухурун салгъанды», – деди.
Исса алагъа: «Аллах сизни Атагъыз болса эди, сиз Мени сюер эдигиз, нек десегиз Мен Аллахдан чыгъып келгенме, Мен Кесим-Кесимден келмегенме, алай а Мени Ол ийгенди.