Мени бу къой орундан болмагъан башха къойларым да бардыла. Мен аланы да къой оруннга жыяргъа керекме, ала да Мени ауазыма тынгыларыкъдыла. Сора бир сюрюу, бир Сюрюучю боллукъду.
Аны кибик, биз Аллахны сёзюн жайып, мен аны ючюн тутмакъ болгъан Масихни тасхасын билдирир ючюн, Аллах бизге эшик ачсын деп, бизни ючюн да тилек этигиз.
Алай а Аллахны къаты мурдору бек турады. Аны юсюнде: «Раббий Кесиникилени биледи» эм: «Раббийни атына ийнанып шагъатлыкъ этген хар адам аманлыкъдан артха турсун», – деп жазылгъан мухур барды.
Биз Аллахданбыз; Аллахны таныгъан бизге тынгылайды; Аллахдан болмагъан адам бизге тынгыламайды. Хакъ кертини Нюрюн эмда ажашыуну нюрюн а аны бла айырып таныйбыз.
Ма, эшикни къатында сюелип, аны къагъып турама: Мени ауазымы эшитип, эшигин ким ачса да, аны къатына кирликме эм аны бла, ол да Мени бла ушхууур ашарыкъбыз.