47 Исса, Натанелни Анга келе тургъанын кёрюп, аны юсюнден: «Ма, аны хыйлалыгъы болмагъан, керти израильчи!» – деди.
Раббийге сазла бла махтау салыгъыз, он къыллы къобуз бла Анга зикир айтыгъыз.
Аллах, бизни хар заманнга да атып не ючюн къойдунг? Сени отлауларынгы къойларына Сени чамланыуунг нек жанды?
Эм биреу адамны юсюнден Анга шагъатлыкъ этерге кереклиси жокъ эди, нек десегиз адамны ичиндегин Кеси биле эди.
Исса анга: «Бар, эринги чакъыр да, бери кел», – деди.
Ол заманда Исса Анга ийнаннган иудейлилеге: «Мени сёзюмде турсагъыз, сора сиз керти Мени сохталарымсыз.
Анга жууапха: «Бизни атабыз Ибрахимди», – дедиле. Исса алагъа: «Сиз Ибрахимни сабийлери болсагъыз эди, сора Ибрахимни этген ишлерин этер эдигиз.
Аллах аланы Кесине уланла этгенди, алагъа Кесини аламатлыгъын кёргюзтгенди, ала бла кесаматларын этгенди, алагъа Тауратны, Кесине къуллукъ этдириу низамны эмда ант сёзлени бергенди.
Алай а бу, Аллахны сёзю толмагъанды демек тюйюлдю. Нек десегиз Израильден болгъанланы бары тюйюлдю Израильли.
Алай бла хар аманлыкъны, хар хыйлачылыкъны, эки бетлиликни, зарлыкъны, хар тюрлю аман айтыуну къоюп,
Ол бир тюрлю гюнях этмегенди эм Аны ауузунда жалгъан сёз болмагъанды;
Аланы ауузларында хыйлалыкъ жокъду, Аллахны тахтасыны аллында ала айыпсыздыла.