37 Андан ол сёзлени эшитгенлей, эки сохта да Иссаны ызындан тебиредиле.
Ол, Иссаны келе тургъанын кёрюп: «Ма Аллахны Къозусу!» – деди.
Исса уа, артха айланып, аланы келгенлерин кёрюп, алагъа: «Не излейсиз?» – деди. Ала да Анга: «Равви, къайда жашайса?» – дедиле. Равви дегенни магъанасы «устаз» деген сёздю.
Экинчи кюн Исса Галилеягъа барыргъа сюйдю эм, Филипни табып, анга: «Мени ызымдан кел», – деди.
Алай бла ийман Хайыр Хапарны эшитиуденди, эшитиу а Аллахны сёзю билдирилиуюнденди.
Сизни ауузугъуздан бир тюрлю аман сёз чыкъмасын, жаланда, кереклисича, эшитгенлени нюр жанындан ёсдюрюп, алагъа шафауат тапдырырча ахшы сёз чыкъсын.
Нюр да, келин да: «Кел!» – дейдиле. Эшитген да: «Кел!» – десин. Суусап болуп термилген келсин, алыргъа сюйген да жашау сууун хакъсыз алсын.