Pagsuyod ninda sa bayay, nakità ninda ang ungà kag ang iya nanay nga si Maria. Nagluhod sinda kag nagsamba sa ungà. Kag gingbuksan ninda ang inda mga daya kag ginghalad sa ungà ang inda mga regalo nga bulawan, insenso kag mira*.
Nganì gingpaypay ninda ang inda mga kaibahan nga miyugpangisdà nga yadto sa isa pa nga dyapang para buligan sinda. Pag-abot ninda, gingpunò gid ninda ning isdà ang duha ka dyapang hasta nga daw malunod na gid sinda kay sobra kadamò ang isdà.
Niyan pag-abot ni Maria sa lugar kung diin si Hesus, naghapà siya sa atubangan niya kag naghambay, “Ginoo, kung yari ka lang, wayà kuntà namatay ang akon manghod!”
Sa niyan, daw nagasirò kita sa espiho nga malubog; pero magaabot ang adlaw nga maging klaro gid ang tanan. Niyan limitado ang aton nasasayuran; pero magaabot ang adlaw nga masasayuran ta ang tanan parti sa Dios, pareho ng pagkakilaya ng Dios sa aton.
Pagkakità ko sa iya, natumba ako sa iya atubangan nga daw patay. Gingtungtong niya ang iya tuo nga kamot sa akon kag naghambay, “Ayaw mahadlok! Ako ang Una kag ang Ulihi.