Pagkabatì ni Hesus sa pasayod, hambay niya, “Indì siya mamatay sa inà nga sakit, kundì natabò ini agud madayaw ang Dios kag paagi diri madayaw da ako nga Ungà ng Dios.”
Ginghuman niya ini, agud magrespito ang tanan sa akon nga iya Ungà pareho ng pagtahod sa akon Amay. Nganì ang wayà nagatahod sa akon nga iya Ungà, wayà da nagarespito sa akon Amay nga nagsugò sa akon.
Ini nga natabò hay nabalitaan ng tanan nga mga Judio kag mga bukon Judio nga nagaistar sa Efeso, nganì hinadlukan gid sinda kag ang pangayan ni Ginoong Hesus hay inda pa gid gingdayaw.
Ang akon madakò nga handom kag paglaom hay indì ako mapahuyà, kundì may kaisog pareho nang una hasta niyan agud paagi sa tanan ko nga ginahuman, mabuhì man o mamatay, hay madayaw ko si Kristo.
Matatabò ini pagbalik ng Ginoo para dayawon kag katingayahan siya ng tanan nga balaan nga tawo ng Dios nga nagatuo sa iya. Kag kamo da hay kaibahan diri kay gingtuuhan nindo ang gingtudlò ng Dios nga amon gingbalità sa indo.
Ginapangamuyò namon ini agud ang aton Ginoong Hesus hay pagadayawon tungod sa indo kag kamo da tungod sa iya, paagi sa pagpakamaayo nga gingtao sa indo ng aton Dios kag ni Ginoong Hesu-Kristo.
Pero kamo hay gingpilì ng Dios, mga parì nga nagaserbisyo sa Harì, isa ka nasyon ng mga balaan nga tawo ng Dios kag naging iya na kamo agud ipasayod ang iya makatitingaya nga mga hinimuan. Gingtawag niya kamo halin sa kaduyom pakadto sa iya makatitingaya nga kahayag.