Kay ang tawo nga igwa ning nabaton nga kamatuuran, taw-an pa gid ning pang-intindi kag madamò pa ang idudugang sa iya. Pero ang tawo nga wayà ning nabaton nga kamatuuran, aber ang iya naintindihan hay buy-on pa sa iya.
Nagtudlò pa gid si Hesus paagi sa ini nga parabola: “Ang paghaharì ng Dios hay pareho sa pampaalsa nga ginghalò ng isa ka babayi sa kadakò nga arina nga iya pagamasahon, hasta mag-alsa gid ang bilog nga minasa.”
May nakità siya nga kahoy nga igos* sa alihid ng dayan. Gingpalapitan niya ini kung may bunga. Pero wayà siya ning may makità nga bunga kundì puro lang dahon. Naghambay siya sa kahoy, “Tunà niyan, indì ka na makapamunga!” Kag adto nga daan nalayà ang kahoy.
Tandai nindo ini: ang wasay hay preparado na sa pagpukan ng mga kahoy. Nganì ang kada kahoy nga wayà nagapamunga ning maayo hay pagapukanon kag ipilak sa kalayo.
Pareho siya sa miyug-ani nga nagapapalid ng iya inani para lainon ang matinggas sa upa. Ang matinggas tipunon niya kag ibutang sa kamalig, pero ang upa hay sunugon niya sa kalayo nga indì gid mamatay.”
Pero ang maayo nga dutà nga gingtupaan ng binhì, imaw ang mga tawo nga nagpamatì ng hambay ng Dios kag gingbaton ninda sa inda tagipusuon. Nganì nakapamunga ini sa inda kabuhì. Ang iban tamà-tamà lang ang bunga, ang iban hay kadamò kag ang iban hay kadamò-damò gid.”
Ang kabatuhan nga gingtupaan ng binhì, imaw ang mga tawo nga pagkabatì sa hambay ng Dios gingbaton ini nga may kalipay. Pero bukon hugot sa inda tagipusuon, nganì wayà magdugay ang inda pagtuo. Pag-abot ng pagtilaw, wayà sinda nagpadayon sa inda pagtuo.
Bukon kamo ang nagpilì sa akon kundì ako ang nagpilì sa indo. Gingsugò ko kamo para magpanaw kag magtudlò sa mga tawo, agud makapamunga kamo ning bunga nga nagapadayon. Kung tiyad ini, anuman ang indo pangayuon sa akon Amay sa akon pangayan, itatao gid niya ini sa indo.
Mintras kaibahan ko sinda, gingbantayan ko gid sinda paagi sa imo gahom nga gingtao mo sa akon. Nganì aber isa sa inda wayà may namatay, puyra lang sa tawo nga ang kadtuan hay sa impyerno, agud matabò ang ginahambay ng Kasulatan.
Ang mga Judio hay pareho sa mga sanga ng kahoy nga olibo* nga gingpang-utod. Kag kamo nga mga bukon Judio hay pareho sa mga sanga ng olibo nga layas nga gingsugdong sa ging-uturan nga mga sanga. Nganì napartehan kamo ng mga kaayuhan nga gingtao ng Dios sa mga Judio.
Diri makikità ang kaayo ng Dios kag ang iya pagkaistrikto. Istrikto siya sa mga tawo nga indì magtuo sa iya, pero maayo siya sa indo, kung nagapabilin kamo sa iya kaayo. Pero kung indì, pang-uturon da niya kamo.
Sayod naton nga ang tanan nga nagakatabò ginahuman ng Dios para sa kaayuhan ng mga nagahigugmà sa iya, nga imaw ang iya mga gingpilì sunò sa iya plano.
Aber makahambay pa ako ng iban nga mga linggwahe ng mga tawo kag ng mga anghel, pero kung wayà ako paghigugmà sa akon isigkatawo, pareho lang ako sa tambor nga malingaw o bagtingan nga matingil.
Gingtao niya ang iya kabuhì para sa aton, agud makaluwas kita sa tanan nga gahom ng kasal-anan kag malimpyo kita para maging kaugalingon niya nga mga tawo, nga ang gusto gid hay maghuman ning maayo.
Maging alerto kamo kay basì kung may igwa sa indo magtalikod sa pagpakamaayo ng Dios kag basì kung may igwa sa indo magpangdumot kag maging pareho ng isa ka sirà nga prutas nga nagatapon sa iban kag madamò ang masisirà.
Aber sinda hay dati naton nga kaibahan, bukon naton sinda kapareho sa pagtuo. Kay kung pareho ang inda pagtuo sa aton, wayà kuntà sinda maghalin sa aton. Pero naghalin sinda kag ini hay nagapamatuod nga sinda tanan wayà relasyon sa aton.