«La tofa vɔ! Paale bɛndule len le co le tiiyaa. Paale Mɛlɛka len le co nin kpɛɛlun. Vana tuɛinin somisominndo a caŋndo o paale Mɛlɛka len coo. Kuubaa hiow cɔwvo caa-a bɛɛ a koŋulnin.
Vannda va pɛ pisultan pɛɛkoo, a hendulun tɔŋnda kalalan. Le bɛɛle viw le len sɔlaa nda tosa kon ni. Kɛ naa naa, n co kon tosaa le bɛɛle co le lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀ len sɔlaa.
Nduyɛ, Mɛlɛka cii vɔ̀ngɔ̀ nuu manda. Ndu Mɛlɛka sandaa kialu yamɛi-yo yɔngunin ya ndu paale o kialunin vannda iyama len. O co ya kínɛí le o yɔngunin ndu le, kɛ vanaa cumnin hunɔɔ ndɔɔ a kaolaa-a kpow o yɔngunin ndu ni.
Dɛnɛ kɛndɔɔ co le vana bìwnùn o tɔɔndanndo nin-ndo, kani o cii pɛ tɔɔndanndo sɔla, o sɔla mɔsil lemasa cindaa, o Mɛlɛka yiilu vanaa kaola ndu-a kpemaa-o.
Dɛnɛ kɛndɔɔ co le vana co sɛbɔɔ ho dimio-o, a le vanaa co sɔɔn fula mun Hala o ba, mì n va n sɛvaa o sɛbɔɔ ho nin-ndon tueyɔɔ ma va mun biyɔɔ-a. Kani telenndo sɔɔnguu kpɛɛlun.
… Tofa vɔ, i co hunɔɔ maa vui. Dɛnɛ kɛndɔɔ co le vana co kɔl, mò manda volɔɔla ndɔla cuɛinanndan, haliko o kela fondo mi siɛmbulan la bii ndu a vannda loo.
Siòòŋii bii nɔm le sanga n hun sɔlanin-ndo le. Masa ɲinaa vɔɔnda malnin vanaa pum niaa tɛɛn o kaasoo le niaa kɔlɔɔ solio, mì la sɔla sangaa le palɛi tɔ́. Lo o nɛiyo coo háá ma vi, i yɔngunin nɔm mɔsil yoomaa.
I sina nɛɛ calta nɔmndan la co-a, nɛɛ kpɛŋɛ lemasa Setana-o co-a pɛɛn. Kɛ ma lo o yiinanndo a ya ɲɛkɛndɛi. A mel laalan n laalan ya-o le, hali o palɛi Antipas-e, sei lo o lediom coo a ya-o, o nda dii o niaa lo-o, nɛɛ Setana co-a.
Lelan loonun a pɛɛkula n sɔla lan a mɛɛ n tuei lan yɛ, bii lan mà mangalan. Taa mɛɛndian yɛ le, i hinulnin nɔm maa vui, mì voolu nɔm a telen n venin kɔl too.
bɛndua yuuvɛiyaa bidiin a à hiɔɔlua baŋ vulan vana co icali o kpɛŋɛ lemasaa nin-ndo o labɛngunin, a biilu vana co yoomu le fɛɛn a fɛɛn-ndo, o kon a vuu mɔsilta ndala lemasalan o kpɛŋɛ lemasaa hɔl-ndɔ a dimio aa:
O kpɛŋɛ lemasa kon balɔɔ pindo, kpɛŋɛla lemasala celen la va bidiin a lahiɔɔlu, bɛndua yuuvɛiya va icali lenin a volɔɔla humbulan lekɔɔ, mɔsilta lemasala n'sianilan la va nda o lebol.